jueves, 8 de noviembre de 2007

Mendozatik

Lortu dugu, Mendozara helgu gara!
Tras 755 km de grandes montañas, rectas interminables, calor insoportable y varios botes de dulce de leche con galletas, llegamos a Mendoza, "Tierra del sol y buen vino" (todavía el vino no lo hemos probado, pero el sol nos ha dado de lleno).
Hemos batido nuestro propio record con una etapa de 126 km y la siguiente de 100, sin apenas reponernos. Menos mal que entre ambas, en La Paz, conocimos a Juan Carlos, gran aficionado al ciclismo, que nos invitó a dormir en la casa que se está construyendo.
Los últimos kilómetros, cuando ya nos veíamos cerca de Mendoza e incluso divisábamos la cordillera nevada de los Andes, se nos acabó el chollo de la autopista, porque desapareció la banquina, y los camiones nos obligaron, una vez más, a buscar una ruta alternativa.
En Mendoza nos quedaremos unos cuantos días para reponer fuerzas y conocer esta ciudad y sus alrededores, intentando no perder la forma que parece que ya estamos cogiendo. Ya os contaremos qué tal el vino...
Agur eta hurrengora arte!

6 comentarios:

ka ! dijo...

Aupa gure eusko bikote txirrindularia!!!
Ahí, ahí , que veamos esas fotos guapas para poder dar vidilla al blog ! Muy buena la del " afaria eta gero " ¿ Echásteis a suerte para ver quién hacía de poxpolina?
Las que más me gustan son las que aparecéis dándole al pedal con esos paisajes al fondo . Alguna de esas interminables rectas me recuerdan a las Bardenas con el sol cayendo a plomo cuando recorríamos Euskal Herria en bici...sin un duro... ¿hace 20! años , Joseba ?
Por aquí , pues , sana rutina , peleándome todos los días con los chavales de Basauri para intentar meterles algo de sensibilidad en sus laberínticas mentes.
Beno mutikoak ondo pasa eta hurrengorarte !
P.D. ¿Qué pasa con las neskak del blog que no se animan a escribir ..Jaione, Marta, Sonia, Mentxu...
¡¡¡ que esto empieza a oler a puro macho!!!
Muxutxuak !!!

alberto dijo...

Kaixo Lejarreta ta Indurain,
Egi biribila da Kalekok esaten dauana argazki barik ez litzake izango gauza bera zuen blog zoragarri hau(ea noiz jartzen dozuezan argazki lizunak ere,kar,kar...). Bitxia da millaka kilometrotara egotea ta aldi berean berton zagoziela iruditzea, hau da hau, gaur eguneko teknologiaren abantailak.
Gainera, ez dot uste bihaldutako argazkiak trukatuta dagozenik bestela zera pentsatuko geunke Karibeko irla batera joan zariela ta kontatzen dozuena ipuin zistrin bat besterik ez dala. Hala eta guzti, nekatzen dau pentsatze hutsak, horrenbeste kilometro eginda, 125km astokeria hutsa da, kontutan hartuta gainean daroazuen ekipajea.
Bestaldetik adurra dariola gauzkazue, hori da hori bidaia, bizitza txatxu honetan behin besterik ez bada egin beharrekoa, enbidia zikina emoten deustazue, etxetik kanpo, nahi dozuen ordutan altxatu inoren menpe ez egon eta bizitzaz disfrutatuz.
Agur bero bat Sondikako lagun guztiengadik, zapatuan afari itzela eduki gendun Getxoko Pizzeria liluragarri batean, Zubi Esekia zoragarriaren ondoan.Zuen osasunaren omenez afaldu gendun.
Tira ba,ondo ibili ta IZAN UNTSA

Anónimo dijo...

Bueno, me han encantado las fotos y mucho más sus comentarios. Me alegra saber que siguen en camino y van sorteando obstaculos... ya acostumbrados o no tanto, todavia? Debo decirles que se los ve muy bien y disfrutando... es lo importante no? Un beso y un abrazo bien cordobés, Hasta la próxima

Anónimo dijo...

Kaixo lagunok!!!

Gero eta hobeto ikusten zaituztet eta gainera oraingoan, bazen garaia, hango nesken mesuak ere agertzen hasi dira. Martxa honetan Marinelak bezala ibiliko zarete eta portu bakoitzan norbait zain izango duzue. Pura Vida.

Jipoi ederrak hartzen dituzuenak, kilometroak bukaezinak izan behar dira. Niri behintzak pentsatze hutsak alpergura emoten dit.

Hemen bizitzak betiko eran jarraitzen du, egunak azkar pasatzen dira eta konturatu orduko bertan izango zaituztegu, seguro "pero ya habeis vuelto!!" entzun beharko duzuela.

Jakin badakizue zure kontu guztiek inbidia itzela ematen didatela eta agian egunen baten sorpresa bat izango duzue eta hantxe bertaratzen naiz, nork daki.

Ondo segi, hau da, jarrai ezazue Pura Vidan bizitza dastatzen.

Besarkada haundi bat.

mentxu dijo...

Estoy de acuerdo con lo que dice un compañero de blog, aquí los días pasan rápido. Casi casi sin darnos cuenta. Igual un día, en vuestra próxima parada, estamos varios allí esperando para unirnos a vosotros. ¡Por soñar! De momento vuestras noticias nos siguen alegrando. Y las fotos más.
Por aquí las novedades no son muchas, ¿tenéis información de lo que pasa por aquí?. Igual cuando volváis la monarquía se ha disuelto…
Lo que me sigue impresionando es el montón de kilómetros que os hacéis. Joseba ¿qué tal tu rodilla?.
Ya estamos viendo que por donde pasáis dejáis huella. No me extraña.
Bueno mutil jatorrak, a seguir pedaleando poco a poco y a seguir disfrutando mucho mucho.
Muxusssssssssss

carlos dijo...

hola hermanos españoles recien e podido ver su pagina y la verdad da un poco de envidia ver todo lo que conocen y el gran esfuezo que hacen,espero que la suete los acompañe asta el fin del recorrido y que dios los GUIE,les mando un gran abrazo yo un amate del pedal EL PACEÑO JUAN CARLOS MARTINEZ Y FAMILIA.