Kaixo lagunok!
Aquí seguimos jo ta ke heldu arte. Llevamos unos 450 km de la carretera austral chilena y hemos llegado a Coyhaique, la principal ciudad de esta ruta.
El inicio de la carretera austral lo hicimos coincidir con el Año Nuevo y un poco resacosos, pero poco, nos metimos entre pecho y espalda 50 km. La Nochevieja la celebramos en un hostal muy agradable de Chaitén, con gente de variadas nacionalidades. La cena estuvo compuesta por pasta con mejillones cogidos unas horas antes en la bahía por el dueño del hostal y nuestras amigas las suizas, con algo de pescado y postres varios. Nosotros aportamos la costumbre de tomar las uvas y, a falta de campanadas, golpeamos en una botella, mientras un suizo daba la hora, y también, a falta de champán, tomamos unos pisco sour.
En el pueblo tiraron sólo dos cohetes para anunciar el nuevo año y después fuimos a la discoteca a bailar un poco cumbias y otros ritmos latinos con los lugareños/as. Lo curioso es que todo el mundo bailaba por parejas formando una fila. De todas formas, os echamos de menos a todos y todas y al ambiente que hay allí.
Al día siguiente, con más pena que gloria, iniciamos la carretera austral, siendo los primeros 35 km de asfalto y los siguientes de ripio. Es un verdadero paraíso para los cicloturistas, rodeados de naturaleza: bosques, ríos, cascadas, glaciares colgantes, montañas nevadas, volcanes y nadie alrededor en muchos kilómetros. Casi todos los días ha llovido, pero no ha sido mucho, excepto el día que llegamos a Coyhaique, que llegamos con una txupa de impresión...
Os recomendamos a todos y todas este recorrido, aunque a veces se hace un poco duro por las continuas subidas y bajadas. Además el ripio se agarra a los neumáticos, como el rencor a las personas, y parece que la bici no avanza. Pero merece de verdad la pena. Además nos estamos cruzando con muchos ciclistas de diversos países, incluido un gallego, que no sabía si iba o venía...
Todavía nos queda más de la mitad y, según dicen, aumentan las subidas, aunque esperamos que también las bajadas. Mañana también nos despedimos de las suizas, con las que hemos ido coincidiendo en varios tramos del recorrido y compartido mates, sonrisas y... kilómetros, mal pensados. Suerte, buena ruta y fuerza para ellas!!!!
Bueno majas y majos, ya os iremos contando cuando podamos, porque volvemos a la naturaleza y no hay muchas posibilidades de estar conectados...
Fuerza para todos y besos para todas. PURA VIDA!!!!!!
Más fotos, hoy o mañana, en www.bizikletazbizi.multiply.com
12 comentarios:
Kaixo lagunak,
Aspaldiko, oporretan ibili naz eta horregaitik ez deutsuet inongo barririk emon. Ikusten dotenegaitik han be, hemengo parean, urte zaharrari agur esan eta barriari ongi etorria eskeintzen deutseela, hori bai bakoitza bere modura.
Zer moduz hizkuntzak? Josebak seguru zeozer esango eutseela frantsesez zuen lagun zuitzarrei ezta? Eneko be ez da makala izango eta mutua danez.....
Urte barri on eta zoriontsua opa deutsuet, abentura bila doanari abenturak besterik ez du jasotzen eta hori da zuek izango dozuena, beraz ekin eta eutsi goiari!!!!!
Sondikako ihauteriak izango dira datorren hilabeteko 8-9an, beharbada txirrindulari ausartaz mozorrotuko gara, hori bai, pedalei eragin barik.kar,kar...
Bestela hametik dana betiko moduan. ondo ibili eta izan untsa.ALBERTO
Aupa lagunak
Irakurtzen dot Bide Australa erdi-erdian zagoziela, baina ni baino hobe hasi zariela, Chaitenen nik
herriko gasolindegian egin nuen lo eta.(Ferrya ailegatu zen goizeko bietan, 6 ordu atzeraturik).
Coyhaiquetik bidea zoragarria da,batez be Chile Chicotik egitekotan Cochraneraino.
Hemendik aurrera geuk kilometro gitxi egin ahal genduzan baina sarean ikusten da paisaia oso basatia dala eta ripio ostera naskagarria. Ia zelan dagoen azken bideuneak(Caleta Tortel eta Villa O'Higgins)
Como caballero que soy, no haré preguntas comprometedoras sobre vuestras helvéticas amigas.
Por aquí más de lo mismo y además con elecciones en 2 meses, esto no
lo mejora ni Mr. Bean. Hasta ETB amenaza con un tercer canal...
Agur bero bat Botxotik.
Martin
Hola boyses!
Unas cositas nada más:
1. Lo de abandonar a las suizas, no se si no va a ser un error. ¿Creeis que ahora, despues de haber compartido con vosostros mates, risas y ... van a ser capaces de sobrevivir sin vuestra compañía?. No seais asín, hombre!!
2. Joseba, solo me ha parecido a mí o ¿te estás poniendo morado, quiero decir blanco a marchas forzadas?. Non ti preocupare, te da un aire de chico, bueno, mas bien de hombre responsable,que aunque no concuerde mucho con la realidad, para dar el pego te vendrá muy bien.
3. ¿Quizá en la fiesta de Noche Vieja os faltó un poco de ... Rafaela Carrá?
4. Teneis suerte de estar por esos lares por un montón de razones, pero ahora se me está ocurriendo una: la gripe y la gastrointeritis han colapsado las urgencias de los hospitales y ya se habla de epidemia por la cantidad de casos registrados.
Yo de momento, la voy esquivando, pero no sé hasta cuando conseguiré despistarla, la verdad es que está difícil.
Good vibrations para todos y que la fuerza de los dioses os acompañe!!
Musos musus!!
Hola Eneko y compañía, un saludo desde Gasteiz.
Me he quedado impresionado con las últimas fotos que habéis colgado, me han encantado. Espero algún día poder visitar la zona.
Aunque no escriba mucho, sigo vuestro blog y, como todos los que nos hemos quedado por aquí, paso mucha envidia. :-)
Ánimo y seguid igual de bien que hasta ahora.
Agur.
Aupa pareja!!
Feliz año desde Gasteiz! por aki tb seguimos vuestras aventuras con ilusión. Vosotros abrid camino por esas tierras, que nosotros os segiremos.
Lo de las suizas MALLL, lo de los paisajes, la bici y estas cosas sin importancia BIENNN
Bueno, mucho animo desde aqui
Ikusi arte.
Rubén
Aupa Eneko y compañía. Desde Vitoria-Gasteiz también os seguimos. Un saludo, Iñaki Nubla
Domingo a la mañana. No llueve pero está bastante nublado y desde la ventana veo subir el "funi" camino a La Reineta. La verdad que el paisaje no está nada mal. Hace viento y los árboles apostados en la ladera del monte dejan escapar la últimas hojas que el otoño les ha permitido guardar en sus ramas.
Habro el blog de bizikletaz bizi, fuente de mi inspiración en los últimos cuatro meses y veo...
¿¿¡¡¡QUE HOS HABÉIS DEJADO ESCAPAR A LAS SUIZAS!!!??
Bien. No pasa nada. Las fotos del paisaje son preciosas, casi tanto como las de La Arboleda, y las cosas parece que siguen por buen camino. El Athletic ganó ayer al Sevilla, tengo la comida preparada, de momento el cambio climático nos permite seguir respirando con normalidad y soy el comentario número 7 (mi número preferido) de este capítulo. No se puede pedir más.
Confio en que este año 2008 (que termina en un número más que mi número preferido y no se que puede significar) vuestros encuentros con paisajes, personas y animales sean de lo más variopintos, agradables y enriquecedores, que es mucho más de lo que espero para mí mismo (salvo excepciones).
No me quiero despedir sin brindar por el nuevo año levantando mi copa y gritando todos (y todas) juntos (as): ¡¡¡PREEEFOOOSTAAA!!!
Sirva este comentario número 8 (como ya sabéis un número más que mi número preferido) del presente capítulo para señalar que el "Habro" con `h´ del comentario anterior no es una licencia poética sino un clarísimo error ortográfico fruto de un leve despiste pasajero. Eneko, me temo que todavía no he conseguido alcanzar tu corrección en la escritura pero dame tiempo que todo llegará.
Jesús me has quitado el comentario número ocho 8 (que es mi número favorito) y el gusto de decirte que "habro" era un pequeño "descalabro" (huy qué rima tan de tu estilo me ha salido) vaya y van dos.
Bueno que se me va la olla y esto es un comentario para estos dos pedazo de aventureros que, a buen seguro, habrán dejado huella en sus compañeras de viaje, o no?
Que conste que, entre todos estamos buscando la crónica rosa del viaje, pero nada, en fín ya nos enteraremos a la vuelta, espero.
Las fotos, como siempre, espectaculares, eso sí para los que, fieles seguidores de la tradición, subistéis al Pico La Cruz el día de nochevieja (jesús hiciste pira), le he enviado las fotos a Eneko y Joseba por e-mail. Espero que hayan sido recibidas, hacedme una señal si no es así.
Que sepáis que brindar, ya brindemos por vosotros (y por bastante más gente)por el nuevo año y, también por el siguiente(ya puestos)y tuvimos nuestro momento nostálgico con la canción de Amaral (son mis amigos, por la calle pasábamos las horas....), que alguna que otra lágrima dejó caer en la cena de despedida en fiestas, cuando yá rozábamos la mañana.
En fin que todo os vaya bien, y un beso muy fuerte para los dos.
Ikusten dudadez Pura Vida-ri jarraipen zuzena emoten ari zarete, atsedenaldirik hartu barik batetik bestera eta tartean lagunak egiten, ondo dago eta hobeto egongo litzateke lagun horiengandik zerbait gehiago lortuko bazenukete, baina tira ikusita dago kulebroietan bezala hoberena azkenerako utziko duzuela eta bitartean hor konpon, norberarenak egiten.
Hau idatzi dozuenetik aste bete baino gehiago pasa denez suposatuko dut errepidean jotake ibili zaretela eta idazteko astirik ez, ba ea gelditzean arnasa berreskuratzeko aukera dagoen eta indarrak berriztuta nork daki, agian istoriaren ildoa aldatuko da.
Futbolari dagokiona zuri eta beltza, zuria penaltietan kopa kanporaketa pasatu dugula eta beltza errealetik gero eta hurbilago, aste hontan 2-0 irunan. Saskibaloiam ondo, bigarren postuan eta gure mendizaleak ere ondo dabiltzate, Pou anaiek zazpigarren horma bete dute, zuengadik hurbil gainera, antartida partean.
Zuengandik hurbilago egoteko hemen ere udan, orain manga motzean ari naiz idazten, agian zuekin berotzen naizelako izango da. Ondo ibili eta betiko legez PURA VIDA!!!
Por dónde andáis??? Ya hace mucho que no sabemos de vosotros. Seguro que estáis estupendamente, disfrutando de cada pedalada. Ya nos contaréis.
Por aquí nada especial, ya han empezado las rebajas electorales, unos regalan 400€ por haber hecho la declaración de la renta, otros, puestos de trabajo...
Lo mejor es que los últimos fines de semana, está haciendo buenísimo, parece casi verano.
A ver si tenemos pronto noticias vuestras!!! Cada día y muchas veces al día nos acordamos de vosotros.
Besos
Mentxu
Soy Segundo Gomez mi comentario sobre la travesia de los muchachos se pueden resumir en fuerza y corazon soy magallanico y por aqui se acostumbra servir al forastero y si en algo ayude a estos amigos no fue por el querer figurar sino por tender una mano y acerles mas llevadero la proeza que quieren lograr suerte y sigan asi amigos ustedes ya han logrado cosas muy importantes como enriquecerce de las maravillas que tiene nuestro planeta
Publicar un comentario